in

🍲 Η γειτόνισσα μαγείρευε κάθε Πέμπτη – και μία μέρα μου είπε γιατί (και έπαθα σοκ)

Όταν μετακόμισα στη γειτονιά, δεν ήξερα κανέναν. Η πολυκατοικία παλιά, οι περισσότεροι νοικάρηδες μεγάλοι σε ηλικία, καλημέρα-καλησπέρα και τίποτα παραπάνω. Εκτός από μία – την κυρία Σοφία από το διπλανό διαμέρισμα.

Κάθε Πέμπτη, χωρίς καμία αποτυχία, η πολυκατοικία πλημμύριζε από τη μυρωδιά φρεσκοψημένου παστίτσιου. Ήταν τόσο σταθερό, που ολόκληρη η εβδομάδα μου άρχισε να περιστρέφεται γύρω απ’ αυτό. Και κάθε τόσο, άφηνε διακριτικά ένα ταπεράκι έξω από την πόρτα μου, τυλιγμένο με μεμβράνη και καρτελάκι που έγραφε με στυλό: «Καλή όρεξη, παιδί μου – Σ.»

Στην αρχή νόμιζα πως απλώς ήταν καλή μαγείρισσα και ευγενική. Ίσως ήθελε παρέα. Αλλά κάθε φορά που της χαμογελούσα στον διάδρομο ή της πρόσφερα κάτι, το απέφευγε με τρόπο σχεδόν… προστατευτικό. Μέχρι που ένα βράδυ της χτύπησα την πόρτα με δύο λουλούδια στο χέρι και ένα κουτί γλυκά, αποφασισμένος να της πω ευχαριστώ και να μάθω κάτι παραπάνω γι’ αυτήν.

Με κάλεσε μέσα. Το σπίτι της μικρό, αλλά φροντισμένο – παλιά έπιπλα, φωτογραφίες, μυρωδιά κανέλας και καθαριότητας. Καθίσαμε στο σαλόνι. Της είπα πόσο εκτιμώ τη χειρονομία της, και τη ρώτησα:
«Συγγνώμη, αν δεν είναι αδιάκριτο… γιατί κάθε Πέμπτη;»

Σώπασε. Το βλέμμα της μαλάκωσε, και για λίγα δευτερόλεπτα κοίταξε το πάτωμα σαν να διάβαζε κάτι εκεί. Σηκώθηκε αργά, πήγε σε μια γωνιά του σαλονιού και πήρε στα χέρια της μια κορνίζα με μια παλιά φωτογραφία. Μου την έδωσε.
«Αυτός ήταν ο Μάνος μου… Παντρευτήκαμε Μεγάλη Πέμπτη. Εκείνη την ημέρα του μαγείρεψα πρώτη φορά παστίτσιο, κι από τότε, κάθε Πέμπτη, του το έφτιαχνα. Ήταν το αγαπημένο του. Μέχρι την τελευταία… πριν φύγει για τη δουλειά. Ήταν στρατιωτικός. Δεν ξαναγύρισε ποτέ.»

Κατάπια δύσκολα. Δεν ήξερα τι να πω. Εκείνη όμως συνέχισε ήρεμα:
«Αλλά εγώ συνεχίζω. Κάθε Πέμπτη του μαγειρεύω. Μπορεί να μην τρώει πια, αλλά το σπίτι μυρίζει όπως τότε. Και για λίγη ώρα, νιώθω ότι κάθεται απέναντί μου στο τραπέζι.»

Μέχρι σήμερα, δεν έχω ξαναδεί πιο αληθινό τρόπο να κρατάς ζωντανή μια αγάπη. Και κάθε Πέμπτη, όταν μυρίζω παστίτσιο στον διάδρομο, δεν είναι απλώς φαγητό – είναι ανάμνηση, είναι πίστη, είναι έρωτας που δεν έσβησε ποτέ.

Το άρθρο δημιουργήθηκε από την ομάδα του fresh-news.eu

🧃 «Έριξε χυμό μήλου στο κρέας την ώρα που μαγείρευε – αυτό που δοκίμασα στο πιάτο δεν το έχω ξαναφάει»

`Tο αληθινό πρόσωπο του Ιησού Χριστού