Ο αφηγητής θυμάται με κάθε λεπτομέρεια την ανατριχιαστική στιγμή που ανακάλυψε το αυτοκίνητο του πεθερού του ακριβώς μπροστά στην πόρτα, ενώ εκείνος βρισκόταν σε ένα απομακρυσμένο μοτέλ με την ερωμένη του.
Ένα εξόγκωμα σχηματίστηκε στο λαιμό του όταν είδε το αυτοκίνητο και πλημμύρισε αμέσως από πανικό, θυμό και απίστευτες αμφιβολίες.
Η σκέψη ότι ο πεθερός του μπορεί να τον πιάσει εκείνη τη στιγμή με την ερωμένη του προκάλεσε εσωτερική θύελλα. Χωρίς να το σκεφτεί, ακύρωσε τη συνάντησή του, προσπάθησε να τα καλύψει όλα με αόριστο τρόπο,
πιέζοντας τον φίλο του να καταλάβει ότι δεν ήταν η κατάλληλη μέρα να συναντηθούν. Η ερωμένη έφυγε από το μοτέλ απογοητευμένη, αλλά ο αφηγητής, γεμάτος ταραχή,
όταν πήγε στο αυτοκίνητό του, με θυμό και απογοήτευση. Με μία βίαιη κίνηση, έσπασε τους δύο εξωτερικούς καθρέφτες του αυτοκινήτου του πεθερού του,
σαν να ήθελε να ξεσπάσει σε αυτή τη στιγμή της καταστροφής, απελευθερώνοντας όλη την ένταση και την απελπισία που είχε συσσωρεύσει.
Την επόμενη μέρα, γεμάτος με μια αίσθηση νίκης και ανάμεικτα συναισθήματα περηφάνιας και νευρικότητας, πήγε στον πεθερό του για να του πει για την «ηρωική» του πράξη.
Ωστόσο, εκείνη τη στιγμή ήρθε μια απροσδόκητη ανατροπή. Αντί να καταδικάσει την καταστροφή με τον ίδιο θυμό που περίμενε, ο πεθερός του αντέδρασε με τελείως διαφορετικό τρόπο
– ήταν θυμωμένος, αλλά για λόγους που δεν είχε φανταστεί ποτέ. Ο αφηγητής έμεινε έκπληκτος καθώς ο πεθερός του εξήγησε ότι είχε δανειστεί το αυτοκίνητο της γυναίκας του και ότι εκείνη το είχε επιστρέψει χωρίς καθρέφτες.
Η στιγμή ήταν σαν χαστούκι. Ο αφηγητής είχε χαθεί τόσο πολύ στον θυμό και την αναταραχή που είχε δημιουργήσει που δεν είχε εκτιμήσει σωστά την κατάσταση.
Είχε σχηματίσει στο μυαλό του την ιδέα ότι είχε χειριστεί έξυπνα μια δύσκολη κατάσταση, για να ανακαλύψει τώρα τη σκληρή αλήθεια – ήταν ο μόνος που είχε παγιδευτεί σε αυτή την περίεργη κατάσταση.
Η ειρωνεία της ιστορίας τον άφησε για μια στιγμή άφωνο. Αυτό που είχε σκεφτεί ως έξυπνο σχέδιο ήταν στην πραγματικότητα ένα θανατηφόρο λάθος. Αλλά ήταν αυτή ακριβώς η ανατροπή,
το μείγμα παρεξηγήσεων και απρόβλεπτων εξελίξεων, που έδωσε στην ιστορία τη μοναδική, χιουμοριστική της αίσθηση. Ο αφηγητής είχε μπλέξει τόσο πολύ στο δράμα του που χωρίς να το καταλάβει,
δημιουργούσε νέο πρόβλημα με τον πεθερό του, που δεν είχε ιδέα για την πραγματική αιτία πίσω από τους σπασμένους καθρέφτες.
Αυτή η απροσδόκητη και χιουμοριστική ανατροπή δείχνει ξεκάθαρα πώς η ζωή μας εκπλήσσει με τις απρόβλεπτες και συχνά ειρωνικές της ανατροπές. Μέσα στη σύγχυση και τις έντονες συγκινήσεις,
η μόνη βεβαιότητα είναι ότι η ζωή μας δείχνει, με το χαρακτηριστικό της κλείσιμο του ματιού, πώς καταφέρνουμε να βρεθούμε στις πιο παράλογες καταστάσεις.