Ο οδηγός οδηγούσε σιωπηλά, μένοντας κοντά στο κέντρο του δρόμου. Στο κάθισμα του συνοδηγού λαγοκοιμόταν ένας γέρος σκύλος. 😱😱
Και τότε, ενώ τίποτα δεν προμήνυε κάτι παράξενο, εμφανίστηκε μπροστά ένα αυτοκίνητο. Ένα ξένο αυτοκίνητο προχωρούσε αργά. Κάποια στιγμή το αυτοκίνητο επιβράδυνε, άνοιξε λίγο η πίσω πόρτα – και μια μαύρη σακούλα σκουπιδιών εκτοξεύτηκε στην άκρη του δρόμου. Το αυτοκίνητο πάτησε αμέσως γκάζι και χάθηκε στη στροφή.
Ο οδηγός ένιωσε ένταση. Ο σκύλος γρύλισε και σήκωσε επιφυλακτικά το κεφάλι. Επιβράδυνε, μετά σταμάτησε. Η σακούλα σκουπιδιών στην άκρη… κουνήθηκε.
Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά στο στήθος. Βγήκε από το αυτοκίνητο και πλησίασε τη σακούλα.
Ήταν λερωμένη με λάσπη, μούσκεμα. Ο άντρας γονάτισε και άγγιξε τη σακούλα. Την ίδια στιγμή κάτι τινάχτηκε απότομα. Όταν είδε τι υπήρχε μέσα, παραλίγο να λιποθυμήσει 😱 Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇
Με τρεμάμενα χέρια έβγαλε ένα μαχαίρι και έκοψε προσεκτικά τη σακούλα. Κάτω από το στρώμα από πλαστικό υπήρχε ένα ύφασμα. Και από μέσα φάνηκε ένα μικροσκοπικό παιδικό χεράκι. Ζωντανό.
Τραβήχτηκε πίσω, σοκαρισμένος. Μετά ξεδίπλωσε προσεκτικά το ύφασμα. Μπροστά του ήταν ένα παιδί. Ένα αγοράκι. Περίπου δύο ετών. Το πρόσωπο γεμάτο λάσπη, τα χείλη του χλωμά, τα μάτια του κλειστά.
Το τύλιξε με το μπουφάν του, το σήκωσε στα χέρια του και το πήγε στο αυτοκίνητο. Ο σκύλος άρχισε να σκούζει σιγανά και να γλείφει το μάγουλο του παιδιού. Το αγοράκι αναστέναξε και πάλι σώπασε.
Ο οδηγός κάθισε στο τιμόνι. Τα δάχτυλά του έτρεμαν. Τώρα τι; Αστυνομία; Νοσοκομείο; Ή…
Πήγε στο νοσοκομείο.
Αργότερα είδε τις ειδήσεις. Ένα παιδί είχε εξαφανιστεί. Δύο ετών. Οι γονείς του – άφαντοι. Πιθανώς το έσκασαν.
Μια εβδομάδα αργότερα αποφάσισε να αναλάβει προσωρινή επιμέλεια. Ένα μήνα μετά – μόνιμη.
