Το μυστήριο του Βουνού του Θανάτου: Τι συνέβη πραγματικά στην ομάδα του Dyatlov;
Στα απομονωμένα, παγωμένα βόρεια Ουράλια Όρη της Ρωσίας υπάρχει ένα μέρος που ακόμα και το όνομά του προμηνύει δυσάρεστα γεγονότα: Kholat Syakhl — το “Βουνό του Θανάτου”. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο το πώς το αποκαλούν οι ντόπιοι.
Τον Ιανουάριο του 1959, εννέα νεαροί φοιτητές, έμπειροι σκιέρ και ορειβάτες, με αρχηγό τον Igor Dyatlov, ξεκίνησαν μια αποστολή στα δύσβατα μονοπάτια των Ουραλίων. Οι τελευταίες φωτογραφίες και σημειώσεις που βρέθηκαν αργότερα στα υπάρχοντά τους, έδειχναν μια ομάδα γεμάτη ζωή, αισιοδοξία και καλή διάθεση, παρά το πολικό ψύχος που έφτανε τους -30 βαθμούς.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, θα έπρεπε να φτάσουν στον οικισμό Vizhai έως τις 12 Φεβρουαρίου. Όμως οι μέρες περνούσαν και δεν υπήρχε κανένα σημάδι τους. Όταν πλέον πέρασε αρκετός καιρός, οι συγγενείς τους ανησύχησαν και ενημέρωσαν τις αρχές. Μια ομάδα διάσωσης ξεκίνησε την έρευνα στις 20 Φεβρουαρίου.
Έξι ημέρες αργότερα, στις 26 Φεβρουαρίου, εντόπισαν τη σκηνή της ομάδας. Η εικόνα ήταν σοκαριστική: η σκηνή ήταν σχισμένη από μέσα προς τα έξω, λες και οι κατασκηνωτές είχαν πανικοβληθεί και έφυγαν βιαστικά. Τα περισσότερα προσωπικά αντικείμενα, ακόμα και τα πιο ζεστά τους ρούχα, παρέμεναν μέσα στη σκηνή.
Τα ίχνη που άφησαν πίσω τους στο χιόνι οδηγούσαν σε ένα κοντινό δάσος. Εκεί, κοντά σε μια πρόχειρη εστία φωτιάς, βρέθηκαν οι πρώτοι δύο νεκροί — ντυμένοι μόνο με τα εσώρουχα τους, παγωμένοι μέχρι θανάτου. Λίγο πιο πέρα εντοπίστηκαν άλλοι τρεις, συμπεριλαμβανομένου του Dyatlov, σε στάσεις που έδειχναν ότι προσπαθούσαν να επιστρέψουν στη σκηνή.
Η αναζήτηση των υπολοίπων μελών συνεχίστηκε για μήνες. Τελικά, την άνοιξη, όταν έλιωσαν τα χιόνια, ανακαλύφθηκαν και τα υπόλοιπα τέσσερα σώματα. Τα ευρήματα ήταν ακόμα πιο παράξενα: τα πτώματα παρουσίαζαν σοβαρά εσωτερικά τραύματα – θρυμματισμένα πλευρά και κρανία – συγκρίσιμα με εκείνα που προκαλεί ένα σοβαρό τροχαίο. Το περίεργο ήταν ότι δεν υπήρχαν εξωτερικά σημάδια ή πληγές. Κανένα ίχνος μάχης, καμία ένδειξη βίαιης συμπλοκής.
Η επίσημη έρευνα της εποχής ανέφερε ως αιτία θανάτου «μια άγνωστη φυσική δύναμη». Υπήρξαν θεωρίες για χιονοστιβάδα, όμως οι συνθήκες του χώρου και τα τραύματα δεν ταίριαζαν με αυτό το σενάριο. Άλλες εικασίες μιλούσαν για μυστικά στρατιωτικά πειράματα στην περιοχή, καθώς και για ανωμαλίες ακτινοβολίας που ανιχνεύθηκαν στα ρούχα κάποιων μελών της ομάδας.
Ορισμένοι υποστήριξαν ότι οι φοιτητές δέχτηκαν επίθεση από τη φυλή των Mansi, αν και κάτι τέτοιο θεωρείται απίθανο καθώς οι Mansi φημίζονται για την ειρηνική τους φύση. Υπήρχαν επίσης παλιές θρύλοι που έλεγαν ότι το συγκεκριμένο βουνό ήταν “καταραμένο” — θυσιασμένο εδώ και αιώνες.
Έξι δεκαετίες μετά, το πέρασμα Dyatlov εξακολουθεί να προκαλεί δέος και απορία. Συγγραφείς, ερευνητές και σκηνοθέτες έχουν επιχειρήσει να αναπλάσουν τα γεγονότα, αλλά το πραγματικό μυστικό του “Βουνού του Θανάτου” παραμένει άλυτο.
Ακόμα και σήμερα, το Kholat Syakhl παραμένει ένας τόπος που δοκιμάζει τους πιο γενναίους. Κάθε χειμώνα, λάτρεις της περιπέτειας προσπαθούν να διασχίσουν την περιοχή — όμως το βουνό εξακολουθεί να παίρνει ζωές, σαν να μη θέλει να ξεχαστεί ποτέ η τραγωδία του 1959.
