Κατά τη διάρκεια της κηδείας, όταν το φέρετρο τοποθετήθηκε στο αυτοκίνητο, εμφανίστηκε ξαφνικά ένα άλογο: το άλογο πλησίασε αργά το φέρετρο, και αυτό που έκανε μετά σόκαρε όλους 😱😱
Κατά τη διάρκεια της τελετής, τη στιγμή που ετοιμάζονταν να φορτώσουν το φέρετρο στο νεκροφόρο, εμφανίστηκε απροσδόκητα ένα άλογο.
Ήταν λευκό, λαχανιασμένο, με λάσπη στα πλευρά του, αλλά με ζωντανά, γεμάτα πόνο μάτια. Πλησίασε αργά τους ανθρώπους και έπειτα — κατευθείαν προς το φέρετρο. Αυτό που συνέβη μετά άφησε τους πάντες άφωνους.
Την ίδια μέρα που πέθανε ο ιδιοκτήτης του, το άλογο έσπασε το σχοινί του στάβλου και έφυγε τρέχοντας. Κανείς δεν ήξερε πού είχε πάει. Οι συγγενείς του νεκρού ήταν τόσο απασχολημένοι με τις προετοιμασίες της κηδείας που δεν το έψαξαν.
Για δύο μέρες κανείς δεν είδε το ζώο — φαινόταν σαν να είχε εξαφανιστεί.
Όμως το άλογο είχε αισθανθεί τον χαμό του αφεντικού του. Ήταν μαζί σχεδόν δέκα χρόνια — εκείνος το είχε μεγαλώσει από πουλάρι, του μιλούσε σαν σε άνθρωπο, το τάιζε με το χέρι του, το θεράπευε όταν ήταν άρρωστο. Το άλογο γνώριζε τη φωνή του, τα βήματά του, ακόμα και τη διάθεσή του.
Έφτασε η μέρα της κηδείας. Οι άνθρωποι έκλαιγαν, μιλούσαν για τον εκλιπόντα. Αλλά τη στιγμή ακριβώς που μερικοί άνδρες σήκωσαν το φέρετρο για να το βάλουν στο νεκροφόρο, από το δάσος πετάχτηκε το λευκό άλογο.
Στάθηκε απότομα, χλιμίντρισε δυνατά, σαν να ζητούσε να του ανοίξουν δρόμο. Οι άνθρωποι έκαναν πίσω αυθόρμητα. Το άλογο πλησίασε με σίγουρα βήματα το φέρετρο, έσκυψε το κεφάλι — και τότε έκανε κάτι που συγκλόνισε όλους όσους βρίσκονταν εκεί 😲😨 Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇
Ακούμπησε απαλά το ρύγχος του πάνω στο καπάκι, φύσηξε σιγανά και έμοιαζε να λυγίζει, σαν να έκλαιγε. Για μερικά λεπτά επικράτησε απόλυτη σιωπή — ακόμη κι ο άνεμος σταμάτησε.
Ύστερα, σαν να κατάλαβε πως ο αγαπημένος του κύριος δεν θα γύριζε ποτέ, το άλογο έβγαλε έναν μακρύ, βαθύ ήχο, σαν αναστεναγμό, και χτύπησε το έδαφος με το πόδι του. Πολλοί από τους παρευρισκόμενους δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους.
Όταν η νεκροφόρα ξεκίνησε, το άλογο δεν απομακρύνθηκε — αντίθετα, στάθηκε μπροστά της, εμποδίζοντας το πέρασμα.
Χρειάστηκε να περιμένουν μέχρι να απομακρυνθεί μόνο του. Αλλά ακόμα και τότε, ακολούθησε το αυτοκίνητο — βήμα το βήμα, τρέχοντας πίσω του, μέχρι που κατέρρευσε από την εξάντληση στην άκρη του δρόμου.
Αργότερα είπαν πως το άλογο έμεινε για πολύ καιρό στο ίδιο σημείο όπου το είχαν δει τελευταία φορά. Στεκόταν ακίνητο, δεν έτρωγε, δεν κινούνταν, κοιτώντας μακριά — σαν να περίμενε ακόμα να το φωνάξει ο αγαπημένος του κύριος.
Source: https://stay-glamour.com/belay
