Κατά τη διάρκεια της τελετής του γάμου, ο σκύλος ποιμενικός ξαφνικά σταμάτησε στο δρόμο της νύφης. Όλοι πίστεψαν ότι ήταν απλώς μια σύμπτωση, αλλά ένα δευτερόλεπτο αργότερα συνέβη κάτι που σοκάρισε όλους τους παρευρισκόμενους… 🐾
Ο Ρεξ ήταν δίπλα στην Άννα για περισσότερα από δέκα χρόνια — πιστός φίλος και σύντροφος. Στην αρχή, σκέφτηκε ότι ο σκύλος ήταν απλώς αγχωμένος, αλλά σύντομα κατάλαβε ότι κάτι άλλο συμβαίνει.
Η Άννα σταμάτησε. Ο Ρεξ κόλλησε στα πόδια της. Δεν γαβγίζει, δεν γρύλιζε — την κοιτούσε στα μάτια με έντονο βλέμμα.
— Ρεξ, έλα, αγάπη μου — ψιθύρισε, ελπίζοντας ότι θα σηκωθεί. Αλλά ο σκύλος δεν κουνήθηκε. Οι ψίθυροι των καλεσμένων εντάθηκαν. Ο πατέρας της Άννας ετοιμαζόταν να πάρει το λουρί.
Και ξαφνικά — ένα ήσυχο, σχεδόν ακούσιο γρύλισμα. Ήταν παράξενο. Ο Ρεξ ποτέ δεν είχε συμπεριφερθεί έτσι.
Η Άννα κάθισε δίπλα του, κράτησε το πρόσωπό του με τα χέρια της και τον κοίταξε στα μάτια:
— Τι έχεις, αγαπημένε μου;
Και μόνο τότε παρατήρησε πόσο δύσκολα αναπνέει και πόσα τρέμουν τα πόδια του. Η καρδιά της σφιχτάθηκε. Δεν έβλεπε κανέναν άλλο πέρα από τον Ρεξ.
Οι καλεσμένοι συζητούσαν μεταξύ τους, προσπαθώντας να καταλάβουν τι συνέβαινε. Αλλά η Άννα άκουγε μόνο την καρδιά της και έβλεπε μόνο τα μάτια του Ρεξ, γεμάτα τρυφερότητα και θλίψη.
— Ρεξ… — ψιθύρισε ξανά.
Και ακριβώς εκείνη τη στιγμή συνέβη κάτι που συγκλόνισε όλους τους παρευρισκόμενους… Συνεχίστε στο πρώτο σχόλιο 👇👇
Η Άννα σταμάτησε. Οι καλεσμένοι αντάλλαξαν βλέμματα απορημένα. Ο γαμπρός πλησίασε επίσης. Και τότε είπε με σταθερότητα:
— Πηγαίνουμε στην κτηνιατρική κλινική. Αμέσως.
Ο γάμος έπρεπε να ακυρωθεί επί τόπου. Το λευκό φόρεμα, η μουσική, τα λουλούδια — όλα έμειναν πίσω, όταν η Άννα, ο γαμπρός και οι γονείς της φόρτωσαν τον Ρεξ στο αυτοκίνητο και πήγαν στο νοσοκομείο.
Οι κτηνίατροι έκαναν διάγνωση: ο Ρεξ είχε καρδιακή ανεπάρκεια και του απέμεναν μόνο λίγες μέρες, ίσως εβδομάδες, ζωής. Η Άννα δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της.
— Δεν μπορώ να γιορτάσω τον γάμο, ξέροντας ότι ο Ρεξ φεύγει. Είναι η οικογένειά μου — είπε στον γαμπρό της. — Σε παρακαλώ, ας αναβάλουμε τα πάντα. Πρέπει να είμαι μαζί του.
Ο γαμπρός την αγκάλιασε σφιχτά και συμφώνησε χωρίς δισταγμό.
— Φυσικά, αυτός είναι πιο σημαντικός. Θα το κάνουμε αργότερα. Το πιο σημαντικό είναι να είμαστε με εκείνους που αγαπάμε.
Και τότε, μερικές ώρες αργότερα, μπήκαν στην αίθουσα κτηνιατρικής οι γονείς της Άννας, οι γονείς του γαμπρού… και ο ιερέας. Έφεραν τα δαχτυλίδια, τα λουλούδια.
— Σκεφτήκαμε — είπε ο πατέρας της Άννας — ότι αν ο γάμος πρέπει να γίνει παρουσία όλων όσων αγαπάς, γιατί να μην τον κάνουμε εδώ; Ας είναι ο Ρεξ μαζί σας αυτή τη στιγμή.
Έτσι, στην κλινική, πραγματοποιήθηκε η πιο αληθινή και ειλικρινής τελετή. Η Άννα με την απλή λευκή ρόμπα, ο γαμπρός με πουκάμισο και ανασηκωμένα μανίκια, και ανάμεσά τους — ο Ρεξ, κοιμισμένος ήρεμα, νιώθοντας την αγάπη που τον περιέβαλλε από παντού.
