Μια φοράδα έσπασε το τζάμι της πόρτας ενός παντοπωλείου και έφυγε τρέχοντας: ο ιδιοκτήτης έτρεξε πίσω της και είδε κάτι φρικτό 😱😱
Ήταν μια συνηθισμένη καλοκαιρινή μέρα. Η ζέστη τύλιγε τον δρόμο, ο αέρας έτρεμε πάνω από την καυτή άσφαλτο. Ο ιδιοκτήτης ενός μικρού καταστήματος ειδών σπιτιού στεκόταν πίσω από τον πάγκο, μετρώντας τις εισπράξεις. Ξαφνικά, ένας παράξενος θόρυβος διέκοψε τη σιωπή.
— Μα τι στο καλό…; — μουρμούρισε, γυρίζοντας προς τον ήχο.
Με έναν βαρύ θόρυβο, ένα άλογο πετάχτηκε στο πεζοδρόμιο μπροστά από το μαγαζί. Φάνηκε λες και εμφανίστηκε από το πουθενά. Η χαίτη του ανέμιζε, τα μάτια του έλαμπαν από άγριο φόβο. Χωρίς δισταγμό σηκώθηκε στα πίσω πόδια και, με απελπισμένο χλιμίντρισμα, άρχισε να κλωτσάει τη γυάλινη βιτρίνα με τα μπροστινά του πόδια.
ΜΠΑΜ!
Μια τεράστια ρωγμή απλώθηκε στο γυαλί.
ΜΠΑΜ!
Το τζάμι θρυμματίστηκε, σκορπίζοντας σε χιλιάδες κομμάτια που λαμποκοπούσαν στον ήλιο. Η φοράδα χλιμίντριζε όλο και πιο δυνατά, τα ρουθούνια της φούσκωναν, τα μάτια της έμοιαζαν τρελά.
— Τι κάνεις εκεί;! — φώναξε ο ιδιοκτήτης, τρέχοντας προς την πόρτα.
Αλλά η φοράδα, λες και κατάλαβε ότι το γυάλινο εμπόδιο έπεσε, γύρισε απότομα και έφυγε καλπάζοντας, αφήνοντας μόνο ίχνη από τα πέταλά της στο πεζοδρόμιο και χάος στο μαγαζί.
Ο ιδιοκτήτης δεν δίστασε καθόλου — όρμησε πίσω της, γεμάτος οργή.
— Στάσου! Στάσου, καταραμένο ζώο! — φώναζε, τρέχοντας ανάμεσα σε αυτοκίνητα και περαστικούς. — Θα βρω τον ιδιοκτήτη σου, θα μου πληρώσετε τα πάντα!
Η φοράδα στον δρόμο, βγάζοντας ένα μακρύ, ανήσυχο χλιμίντρισμα. Και ξαφνικά σταμάτησε απότομα. Ο καταστηματάρχης, λαχανιασμένος, την έφτασε — και πάγωσε από αυτό που είδε 😱😱
Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇
Στην άκρη του δρόμου, στη σκιά ενός δέντρου, ήταν πεσμένο ένα πουλάρι. Το μικροσκοπικό του σώμα μόλις που κουνιόταν, η αναπνοή του ήταν κομμένη, τα μάτια του γεμάτα πόνο και φόβο.
Στα πλευρά του φαινόντουσαν γρατζουνιές και αίμα. Ήταν ξεκάθαρο: το είχε χτυπήσει αυτοκίνητο και το άφησε να πεθάνει.
Η καρδιά του άντρα σφίχτηκε. Η φοράδα — η μάνα — γύρισε προς αυτόν και ρουθούνισε χαμηλά, λες και τον παρακαλούσε.
— Συγγνώμη… — κατάφερε να ψελλίσει, με κόμπο στον λαιμό. — Εσύ… απλώς ζητούσες βοήθεια…
Χωρίς άλλη σκέψη, έτρεξε κοντά, σήκωσε προσεκτικά το πουλάρι — σαν παιδί — και έτρεξε στο αυτοκίνητο. Η φοράδα έτρεχε δίπλα του, βαριά ανάσα, λες και φοβόταν να χάσει το μικρό της από τα μάτια.
Στην κτηνιατρική κλινική όλα μπερδεύτηκαν: φώτα, μυρωδιές φαρμάκων, ανήσυχα πρόσωπα γιατρών.
Πέρασαν ώρες ώσπου να βγει ο κτηνίατρος από το χειρουργείο.
— Στάθηκε τυχερό, — είπε. — Λίγο ακόμα και θα το χάναμε. Αλλά θα ζήσει.
Ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού αναστέναξε με ανακούφιση και κοίταξε έξω από το παράθυρο. Η φοράδα, εξαντλημένη και τρέμοντας, είχε ξαπλώσει στο γρασίδι μπροστά στην κλινική, χωρίς να παίρνει τα μάτια της από την πόρτα.
Αργότερα ο ιδιοκτήτης έβαλε καινούργιο τζάμι — και δίπλα κρέμασε μια φωτογραφία με το πουλάρι και τη μάνα του. Όποιος έμπαινε στο μαγαζί διάβαζε από κάτω:
“Μερικές φορές ακόμα και οι πιο απελπισμένες πράξεις γίνονται από αγάπη.”
Source: https://stay-glamour.com/loshad
