Σε μια ήρεμη μικρή πόλη, μακριά από το πολυάσχολο κέντρο της Βοστώνης, ο ντετέκτιβ Κρις και η σύζυγός του, Ακίρα, μαζί με τα δύο τους παιδιά, τον Άλαν και τη Ντέμι, ξεκινούν για το νέο τους σπίτι. Η ηρεμία της εξοχικής ζωής τους υπόσχεται μια νέα αρχή, όμως στις καρδιές των παιδιών φλέγεται η νοσταλγία για τους φίλους και την έντονη ζωή που άφησαν πίσω τους.
Ένα ηλιόλουστο απόγευμα, ενώ η Ακίρα αφήνει το φως να γεμίσει το σπίτι τους, παρατηρεί έναν μικρό φορτηγάκι που σταματά μπροστά από το άδειο γειτονικό σπίτι. Περιέργη, βλέπει άντρες να ξεφορτώνουν έπιπλα, στρώματα και μια παλιά τηλεόραση.
Αποφασίζει αυθόρμητα να καλωσορίσει τους νέους γείτονες, όμως, καθώς χτυπά την πόρτα και ένας άντρας εμφανίζεται, παγώνει. Ένας ψυχρός τρόμος διατρέχει τη ραχοκοκαλιά της – τον αναγνωρίζει αμέσως: είναι ο Μπίλι, μια φιγούρα από το παρελθόν της, που νόμιζε ότι είχε ξεχάσει.
«Πού τον ξέρω;» αναρωτιέται, προσπαθώντας να διατηρήσει την ψυχραιμία της. Η γυναίκα δίπλα του, η Κάρεϊ, χαμογελά φιλικά και συστήνεται. Ο Μπίλι φαίνεται νευρικός, και το βλέμμα του κινείται ανήσυχα. Η Ακίρα δεν μπορεί να απομακρύνει την εικόνα του άντρα που φέρνει πίσω αναμνήσεις από μια σκοτεινή περίοδο στη ζωή της.
Τελικά προσκαλεί το ζευγάρι για τσάι, κυριευμένη από ένα μείγμα περιέργειας και της ανάγκης να μάθει περισσότερα για τον Μπίλι.
Το βράδυ κυλάει με ευγενικές συζητήσεις, αλλά η Ακίρα δεν μπορεί να αποβάλει την καταπιεστική ατμόσφαιρα. Καθώς στρώνει το τραπέζι, κάνει μια τολμηρή ερώτηση: «Μπίλι, μήπως δουλεύατε κάποτε ως σερβιτόρος σε καφετέρια στη Βοστώνη;» Ο Μπίλι παγώνει, και τα μάτια του γουρλώνουν από φόβο. «Ναι, είναι αλήθεια. Αλλά σας γνωρίζω;»
Η Ακίρα νιώθει ένα σφίξιμο στο στομάχι καθώς οι αναμνήσεις από μια ανεξιχνίαστη υπόθεση φόνου πριν από οκτώ χρόνια αναδύονται στη συνείδησή της. Τότε, ο Ναθάν Φρέντερικ, ένας πλούσιος επιχειρηματίας, δολοφονήθηκε, και ο Μπίλι ήταν ο σερβιτόρος που βρέθηκε τυχαία στο λάθος μέρος, τη λάθος στιγμή.
Ο Κρις, τότε νεαρός ντετέκτιβ, είχε εμπλακεί στην υπόθεση. Η Λίζα, η γραμματέας του Ναθάν, είχε συλληφθεί για τον φόνο, αν και ήταν απλά ένα πιόνι σε ένα διεστραμμένο σχέδιο.
Την επόμενη μέρα, η Ακίρα είναι τόσο ταραγμένη που διηγείται στον Κρις για την απρόσμενη συνάντησή της με τον Μπίλι. Ο Κρις καταλαβαίνει αμέσως ότι αυτή μπορεί να είναι η ευκαιρία να φέρει την αλήθεια στην επιφάνεια.
Μαζί πηγαίνουν στο αστυνομικό τμήμα, όπου ο Κρις ψάχνει στο αρχείο του. «Αν ο Μπίλι ξέρει κάτι, πρέπει να το ανακαλύψουμε», λέει αποφασισμένος.
Στην πορεία των ερευνών, ο Κρις αντιμετωπίζει τον Μπίλι και τον ρωτά ευθέως για τη σχέση του με τον Ναθάν και τον φόνο. Ο Μπίλι παραδέχεται διστακτικά ότι ένας τύπος που ονομαζόταν «Κύριος Χ» τον είχε απειλήσει πριν από πολλά χρόνια, για να τον κάνει να φύγει από την πόλη και να μην μιλήσει ποτέ για τον Ναθάν ή τον Ραούλ.
Αποκαλύπτεται ότι ο Ραούλ, συνέταιρος του Ναθάν, κινούσε τα νήματα για να εξοντώσει τον Ναθάν και προσπαθούσε να εξαφανίσει τον Μπίλι ως μάρτυρα στις σκοτεινές δολοπλοκίες του.
Με σφιγμένη καρδιά και αίσθηση του επείγοντος, ο Μπίλι υπόσχεται να καταθέσει ως μάρτυρας, υπό την προϋπόθεση ότι η ασφάλειά του θα διασφαλιστεί. Η έρευνα επιταχύνεται, και ο Κρις κάνει τα πάντα για να φέρει την αλήθεια στο φως.
Η ημέρα της δίκης πλησιάζει, και η ένταση είναι αισθητή. Ο Μπίλι διηγείται στο δικαστήριο πώς ο Ραούλ τον εκβίαζε και πώς υπήρξε μάρτυρας των γεγονότων του φόνου. Σε μια συγκλονιστική στιγμή, παρουσιάζει στην επιτροπή ενόρκων μια ηχογράφηση που είχε κρατήσει, όπου ο Ραούλ τον απειλούσε ξανά.
Τελικά, ο Ραούλ, γνωστός και ως Κύριος Χ, βρίσκεται αντιμέτωπος με την αλήθεια στο δικαστήριο. Υπό το βάρος των αποδεικτικών στοιχείων, ομολογεί ότι σκότωσε τον Ναθάν και προσπάθησε να φορτώσει την ευθύνη στη Λίζα για να σώσει τον εαυτό του.
Η πλήρης αλήθεια αποκαλύπτεται: ο Ραούλ είχε εκμεταλλευτεί την αδυναμία του Ναθάν για να εκτελέσει το δικό του μοχθηρό σχέδιο.
Όταν ο Ραούλ καταδικάζεται, η Ακίρα και ο Κρις νιώθουν ανακούφιση. Η αθώα Λίζα επιτέλους αθωώνεται, και η δικαιοσύνη αποκαθίσταται.
Σε μια τελευταία συνομιλία με τον Μπίλι, η Ακίρα συνειδητοποιεί ότι το παρελθόν κάποιες φορές υπάρχει για να διαμορφώνει το παρόν, και ότι είναι σημαντικό να φωτίζουμε τις σκιές του παρελθόντος για να χτίσουμε το μέλλον.
Ηθικό δίδαγμα της ιστορίας; Η αλήθεια βρίσκει πάντα τον δρόμο της προς την επιφάνεια, και ό,τι μένει στο σκοτάδι τελικά θα αποκαλυφθεί. Η δικαιοσύνη μπορεί να καθυστερεί, αλλά στο τέλος το κακό συνήθως τιμωρείται.
