Όταν γύρισα σπίτι, ο άντρας μου δεν ήταν εκεί. Λίγο αργότερα, το τηλέφωνο χτύπησε. Ήταν εκείνος.
— Σίγουρα έχεις προσέξει ότι τις τελευταίες μέρες επιστρέφω αργά. Η αλήθεια είναι πως γνώρισα κάποια άλλη. Σε παρακαλώ, ας μην κάνουμε σκηνές.
Ίσως περίμενε να ξεσπάσω, να κλάψω ή να του ζητήσω εξηγήσεις. Όμως, η απάντησή μου ήταν τελείως διαφορετική. Όταν του μίλησα, φάνηκε ενοχλημένος και μου έκλεισε το τηλέφωνο. Εγώ, όμως, συνέχισα κανονικά να ετοιμάζω το βραδινό μου.
Είχα φτάσει σπίτι γύρω στις επτά το απόγευμα. Συνήθως, εκείνη την ώρα ο άντρας μου ήταν ήδη εκεί, αλλά αυτή τη φορά το διαμέρισμα ήταν άδειο.
Τα παιδιά είχαν μείνει στη γιαγιά τους, οπότε δεν υπήρχε λόγος να βιαστώ. Σκέφτηκα πως θα απολάμβανα ένα ήσυχο βράδυ, θα έτρωγα κάτι και θα πήγαινα νωρίς για ύπνο.
Ήξερα πως θα επέστρεφε αργά, όπως έκανε εδώ και μήνες. Ειλικρινά, δεν με απασχολούσε πια.
Όμως, το τηλέφωνο χτύπησε ξαφνικά. Στην οθόνη εμφανίστηκε το όνομά του. Σήκωσα το τηλέφωνο και αμέσως άκουσα τη φωνή του:
— Μάλλον έχεις καταλάβει ότι το τελευταίο διάστημα αργώ να γυρίσω. Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σου—υπάρχει άλλη στη ζωή μου. Σε παρακαλώ, ας κρατήσουμε την κατάσταση ήρεμη.
Χωρίς καμία συναισθηματική αντίδραση, απάντησα ήρεμα:
— Πραγματικά, δεν το περίμενα αυτό. Αλλά αυτό που με ανησυχεί τώρα είναι πως αύριο έχω ραντεβού στο κομμωτήριο, και έπρεπε να προσέχεις τα παιδιά. Δεν μπορούσες να μου το πεις μετά;
Φάνηκε να μπερδεύεται, σαν να μην ήξερε πώς να συνεχίσει.
— Δεν θα ρωτήσεις ποια είναι; Δεν θες να μάθεις γιατί έφυγα; Δεν σε νοιάζει;
— Όχι, δεν με ενδιαφέρει. Αυτό είναι δικό σου θέμα. Εμένα με νοιάζει να βρω τη μαγιονέζα. Μήπως την πήρες μαζί σου;
Έμεινε άφωνος.
— Μα… τι γυναίκα είσαι εσύ; Σου λέω πως σε αφήνω, κι εσύ μιλάς για μαγιονέζα;
Εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα πως δεν είχε νόημα να συνεχίσω τη συζήτηση. Δεν ένιωθα ούτε θλίψη ούτε οργή. Το μόνο που με ένοιαζε ήταν το σπίτι και τα παιδιά μου. Όσο για εκείνον, είχε ήδη πάψει να είναι σημαντικός εδώ και καιρό.
