Βρίσκεται στο κοιμητήριο της Οξφόρδης στη Νέα Υόρκη και διαθέτει παράθυρο. Η ιστορία που περικλείει αυτόν τον τάφο έρχεται από το πολύ μακρινό 1865 αλλά συνεχίζει να συγκινεί. Ήταν Δεκέμβριος του όταν ένα 8χρονο αγόpι, ο Merrit Beardsley, πέθανε από πυρετό.
Η οικογένειά του ζούσε κοντά στο κοιμητήριο της Οξφόρδης. Ο πατέρας του παιδιού δούλευε στην περιοχή ως αγρότης και χτίστης.
Όπως τα περισσότερα μικρά παιδιά, έτσι και ο Merrit φοβόταν πάρα πολύ το σκοτάδι. Μάλιστα πριν πεθάνει, είχε ζητήσει από τον πατέρα του να μην τον θάψει στο χώμα ώστε να μην είναι για πάντα στο σκοτάδι.
Θέλοντας ο πατέρας να πραγματοποιήσει την επιθυμία του γιου του, έχτισε για τον Merrit έναν πολύ όμορφο τάφο που είχε ένα μικρό παραθυράκι. Έτσι το παιδί δεν θα βρισκόταν θαμμένο στο σκοτάδι αλλά θα είχε φως.
Η κίνηση του πατέρα ήταν πολύ συγκινητική. Όμως με την πάροδο του χρόνου βάνδαλοι έσπαγαν συνέχεια το παράθυρο του μικρού Merrit. Ο πατέρας του το επιδιόρθωνε συνεχώς μέχρι που στο τέλος αποφάσισαν να το αφήσουν σπασμένο.
Το 2013 βρέθηκε κάποιος που νοιαζόταν αρκετά ώστε να προσπαθήσει να το επισκευάσει. Ο Stefan Foster, ένα 16χρονο αγόpι από το Norwich εντυπωσιάστηκε πάρα πολύ από την ιστορία του μικρού Merrit.
«Η οικογένειά μου ανέφερε την ιστορία του μικρού Merrit όταν ήμουν 8 ή 9. Μεγαλώνοντας, η γιαγιά μου με πήγαινε με το αμάξι σε ιστορικούς τόπους και νεκροταφεία σε όλη τη χώρα. Από τότε, πάντα με ενδιέφεραν τα ξεχασμένα τοπία».
Ο Foster είπε πως μερικά χρόνια μετά είδε το σπασμένο παράθυρο του τάφου και ένιωσε πως έπρεπε να το επισκευάσει. Αμέσως, άρχισε να μαζεύει χρήματα.
«Μίλησα με το δημαρχείο και πήρα οικονομική βοήθεια για να επισκευάσω το σπασμένο τζάμι με πιο δυνατά υλικά. Βρήκα ακόμα και χρήματα για να καθαρίσω τον τάφο».
Μετά από όλη την δουλειά, ο Foster είπε πως το πιο όμορφο πράγμα με την ανακαίνιση του τάφου ήταν όλα τα δώρα που άφηνε ο κόσμος για τον μικρό Merrit.
«Επισκέπτες αφήνουν παιχνίδια, λουλούδια και άλλα μικρά δώρα. Αντί να να έχει σπασμένα τζάμια και πεταμένες πέτρες, το νεκροταφείο τώρα έχει μία εντελώς διαφορετική εικόνα.»
Ο Stefan Foster έκανε την αρχή. Έδειξε τον δρόμο του εθελοντισμού. Το παράδειγμά του το ακολούθησαν και άλλοι δημότες και φρόντιζαν τον παράθυρο του μικρού Merrit.
