“Πριν γεννηθεί, ζούσα παντα τη ζωη μου βιαστικά – Τωρα, έχοντας ενα παιδι με ειδικές ανάγκες, αναγκάστηκα να χαλάρωσω πολυ τους ρυθμούς της ζωης μου και να επανεξέτασω το πως ορίζω την “επιτυχία” και την “ευτυχια”

/”Πριν γεννηθεί, ζούσα παντα τη ζωη μου βιαστικά: βιαζόμουν να αποκτήσω μεγαλυτερο σπιτι…καλυτερο αυτοκίνητο…καλύτερη δουλειά.
Τωρα, έχοντας ενα παιδι με ειδικές ανάγκες, αναγκάστηκα να χαλάρωσω πολυ τους ρυθμούς της ζωης μου και να επανεξέτασω το πως ορίζω την “επιτυχία” και την “ευτυχια”.
Αλλα και να καταλάβω ποσο μεγαλη σημασια εχει, να κανεις το καλυτερο που μπορείς οχι απλα για τη δική σου ζωη αλλά και για οσους εχουν ανάγκη απο βοήθεια. “

_ “Ποιά ηταν η πιο δύσκολη στιγμη;”

_” Οταν μένεις δυνατός για πολυ καιρο, τις στιγμές που σπας και γινεσαι αδύναμος, γινεσαι πολυ αδύναμος… “

_” Η πιο ευχάριστη;”

_” Οταν επιστρέφω απο τη δουλειά και έρχεται σιγα-σιγα στην αγκαλιά μου.
Τον φιλάω και του λεω «σε αγαπαω» και μου λεει και αυτος: «σε αγαπαω και εγω».
Τα δικά του κλειστά μάτια, έγιναν η αιτία για να ανοίξουν τα δικά μου.”
(Humans of NY).

Μένω στο τελευταίο: “Τα δικά του κλειστά μάτια έγιναν η αιτία για να ανοίξουν τα δικά μου…”
Ολοι οσοι μπορούμε να κοιτάμε, ειμαστε σίγουροι οτι βλέπουμε;
Ας δούμε πρώτα μεσα μας.
Μονο έτσι θα αντιληφθούμε τι ειναι αυτο που έχει αξία, να βλέπουμε εξω.

(Via: Spyros Hatiras)