Προσκάλεσα έναν άντρα στο σπίτι μου για ένα ρομαντικό δείπνο: ακριβώς στις 8 το βράδυ χτύπησε η πόρτα, άνοιξα… και πάγωσα με αυτό που είδα 😱😱
Οι φίλες μου έλεγαν ότι είχα τρελαθεί όταν ξαναάρχισα να δίνω προσοχή στους άντρες. Είμαι 54 χρονών, ο άντρας μου με είχε αφήσει. Ήθελα απλώς να νιώσω ξανά αγαπημένη και επιθυμητή.
Τότε εμφανίστηκε στη ζωή μου ένας νέος άντρας. Ήμασταν γείτονες, μερικές φορές συναντιόμασταν στο πάρκο. Μιλούσαμε συχνά και σιγά σιγά ήρθαμε πιο κοντά.
Μια μέρα με κάλεσε σε ραντεβού. Αποφάσισα να το περάσουμε στο σπίτι μου. Ετοίμασα τα πάντα όμορφα και ρομαντικά: κεριά, δείπνο, μουσική – μόνο οι δυο μας.
Ακριβώς στις 8 χτύπησε η πόρτα. Πήγα να ανοίξω… και πάγωσα με αυτό που είδα. 😱😱 Δεν το περίμενα καθόλου. Συνέχεια στο πρώτο σχόλιο 👇👇
Στο κατώφλι στεκόταν ο νέος μου άντρας – χωρίς λουλούδια, χωρίς δώρο, χωρίς την παραμικρή ένδειξη προσοχής.
– «Σοβαρά;» ρώτησα, μη πιστεύοντας στα μάτια μου.
– «Και λοιπόν;» απορησε εκείνος.
– «Πού είναι τα λουλούδια, πού είναι η προσοχή;»
Χαμογέλασε ειρωνικά:
– «Ποια λουλούδια; Δεν είμαι παιδάκι να χαρίζω ‘λουλουδάκια’.»
Αναστέναξα και ξαφνικά κατάλαβα:
– «Και εγώ δεν είμαι κοριτσάκι για να διαλέγω άντρες σαν κι εσένα. Στην ηλικία μου δεν χρειάζομαι κάποιον που ούτε στα μικρά πράγματα δεν καταλαβαίνει την αξία μιας γυναίκας. Εγώ προσπάθησα, τα έκανα όλα ρομαντικά. Καλύτερα φύγε… και ξέχνα με.»
Η πόρτα έκλεισε, τα κεριά συνέχισαν να καίνε, και το δείπνο έμεινε ανέγγιχτο.
Την επόμενη μέρα τα είπα όλα στις φίλες μου. Κάποιες είπαν ότι έκανα σωστά, ότι αξίζω περισσότερα και δεν πρέπει να συμβιβάζομαι με ψίχουλα. Άλλες όμως επέμεναν ότι έχασα την τελευταία μου ευκαιρία, ότι στην ηλικία μου πρέπει να αρπάζεις όποιον βρεις.
Κι εγώ κάθομαι και σκέφτομαι: αξίζει πραγματικά να φοβάται κανείς τη μοναξιά, όταν η εναλλακτική είναι να προδίδει τον εαυτό του;
Source: https://stay-glamour.com/svidna
